Het geniepige aan een depressie is dat ze komt zonder dat je het echt doorhebt. Het gaat eens een dag slecht en nog één en dan nog één … dat kan toch? Of er gebeurt iets waarbij het normaal is dat je je enkele dagen, of zelfs weken, niet zo goed voelt. Je merkt zelfs niet meer dat het ondertussen toch al wat beter had moeten gaan. Je bent dat slecht gevoel al zo gewoon en je voelt je daardoor zo “down” dat je geen zin meer hebt om er iets aan te doen.
Het meeste speelt zich af in je hersenen. Aan één kant heb je het fysieke stuk, die vlezige kwab bovenaan, die ervoor zorgt dat er iets mis gaat met de chemische huishouding. En dan heb je nog dat piekeren en die donkere gedachten. Dit samen zorgt ervoor dat normaal denken niet meer mogelijk is en dat je meestal obsessief dezelfde gedachten denkt die in rondjes beginnen te lopen.
Denken, alles wat je doet, elke beslissing, is gebaseerd op alle ervaren en gevoelens die je in je leven hebt opgedaan. Dat houdt o.a. in:
Al deze aspecten dragen bij aan de toestand waarin je verzeilt bent geraakt. Je onderbewuste laat niet toe dat je er nuchter over gaat denken. Je bovenkamer geeft je daar honderden redenen voor. Zo geraak je, zonder het echt te beseffen, midden in de hel. Ja, depressie voelt aan als een hel, met alles erop en eraan.
Maar of je het gelooft of niet, het is een enorme leerschool. Ik weet het, dit zal je allemaal worst wezen als je zo diep in die put zit. Hoe dan ook, je leert maar je weet het nog niet, dat besef komt als je je wat beter voelt. Toch ten minste iets positief.
Je zit diep in de put, voor de eerste keer of al de zoveelste keer en hebt zoiets van: ik heb geen zin om eender wat te doen. Slapen en opstaan is een ramp, verstoorde eetlust, laat me gerust, hygiëne kan wachten, huilen, kwaad zijn op wie of wat dan ook, …
Maar af en toe, voor een paar seconden, zie je soms een lichtje achter een zwaar gordijn of je hebt het gevoel dat je wat minder druk op je borst voelt, zodat je even, voor één keer, goed kan ademen. Op zo’n moment kan de vraag opkomen “Hoe kom ik hier terug uit?”.
Mensen geven goede raad en geven handvatten om uit die put te geraken. Die dingen komen echter op dat moment niet aan. Die handvatten zitten zo hoog bovenaan in de put, dat je ze op dit moment zelfs niet kan zien, laat staan ze grijpen.
Mensen die nog nooit een depressie hebben gehad kunnen zich dat niet voorstellen waar je mee zit en hoe dat voelt. Ze hebben nooit de kans gehad om die ervaring op te doen. Dat is een belangrijk feit om in je achterhoofd te houden want ze begrijpen je niet en dat verwijt je hen soms. Net als een man die nooit zal weten of ervaren hoe een zwangerschap en een bevalling voelt.
Herken de tekenen en symptomen van psychische aandoeningen.
Enkele veel voorkomende symptomen van een psychische aandoening zijn onder meer een langdurig verdrietig of teruggetrokken gevoel, overmatige woede, zelfmoordgedachten, veranderingen in slaap- en eetgewoonten en concentratieproblemen.
Als jij of iemand die je kent deze symptomen ervaart, is het essentieel om contact op te nemen met een zorgverlener of een professional in de geestelijke gezondheidszorg voor hulp.
Geef prioriteit aan zelfzorg.
Zelfzorg ziet er voor iedereen anders uit. Het kan lichaamsbeweging zijn, goed eten, voldoende slapen, lichaamsverzorging, mindfulness en ontspanningstechnieken oefenen en tijd doorbrengen met dierbaren. Prioriteit geven aan zelfzorg kan helpen stress te verminderen, veerkracht te vergroten en de algehele geestelijke gezondheid te verbeteren.
Verminder het stigma rond geestelijke gezondheid voor iedereen.
Het is belangrijk om openlijk over geestelijke gezondheidsproblemen te praten, zodat we het stigma dat ermee gepaard gaat verminderen of zelfs laten verdwijnen. Het is geen teken van zwakte en op een gegeven moment zal iedereen, op de een of andere manier, in aanraking komen met psychische problemen.